Categorie: Persoonlijk

Geplaatst op

Ja, het is een ‘stilleke’ hé.

Een stil watertje met diepe gronden.

Als ik dit soort dingen hoor, rol ik eens met mijn ogen.

Want ik weet ondertussen dat er in zo’n stil waterke heel vaak ook een vrouw zit met enthousiasme en vuur. Met passie en rebellie. Die dingen opmerkt en een goede analyse kan maken. Een vrouw die observeert en daarna alles verwerkt in een gedicht, een tekst, een schilderij. Die de stilte opzoekt omdat haar innerlijke wereld al zo rijk is en ze nu even geen externe prikkels nodig heeft. Die graag tijd alleen doorbrengt om daarna enthousiast haar nieuwe inzichten te delen met vriendinnen.

Veel vrouwen missen zelfvertrouwen om te doen wat ze willen doen. Ze weten dat ze heel wat in mars hebben én tegelijk aarzelen ze om zich uit te spreken. Ze zijn overtuigd van hun inbreng maar tegelijk beseffen ze niet hoe sterk ze anderen inspireren en motiveren. Ze spreken vol vuur over hun laatstgelezen boek en de inzichten die ze kregen maar tegelijk twijfelen ze of hun idee waardevol genoeg is voor een breder publiek.

De tijd is rijp. Het moment is nu. Tijd om stevig in je eigen schoenen te gaan staan. Tijd om te beseffen dat die schoenen prachtig en waardevol zijn. Tijd om met die schoenen de wereld in te stappen en te stralen.

In de ‘Clan van Wilde Vrouwen‘ gaan we in 8 bijeenkomsten samen aan de slag. Je leert te vertrouwen op je intuïtie en je krijgt concrete handvatten om jezelf te ‘ont-dekken’.
Zodat de rebel in jou niet meer ondergronds hoeft te gaan.

Geplaatst op

Helpt het?

’t Is misschien een rare vraag, maar helpt dat? Ik bedoel….dat wat je doet, die behandelingen, helpt dat eigenlijk?

Deze vraag kreeg ik deze morgen nogal stuntelig voorgeschoteld.

Want eigenlijk vroeg de man aan mij: is het gebakken lucht wat je verkoopt? Ben je een charlatan, een oplichter die brave mensen het geld uit hun zakken klopt?

Ik heb even geglimlacht en gezegd dat mijn klanten het beste bewijs zijn dat het helpt. Want moesten ze er geen baat bij hebben, dan kwamen ze niet terug. Zij die piekerden en kringetjes draaiden met hun gedachten. Zij die angsten hadden en niet meer konden slapen. Zij die met een burn-out te maken hadden omdat ze maar bleven op hun tanden bijten, zij die moe waren van alle eisen en verwachtingen die ze overal voelden, ook van zichzelf. Zie die niet meer voelden waar hun grenzen lagen, of zelfs maar dát ze een grens hadden, zij die verdriet en diepe pijn meesleurden, en toch weer elke dag gezorgd hadden dat de kinderen op tijd in school waren en dat er warm eten op tafel stond.

Ja, meneer, het helpt dus echt wel als er iemand tijd neemt voor jou. Als iemand met aandacht en liefdevolle stilte jouw verhaal aanhoort, ook al gebruik je niet veel woorden. Als er soms na jarenlange vanzelfsprekendheid eindelijk iemand jou echt ziet. Als iemand jouw lichaam de kans geeft om tot echte ontspanning en diepe rust te komen. Als je leert om vanuit je hoofd te komen en weer je volledige lijf te voelen en te bewonen. Ja, het helpt echt wel.

En ach, ik snapte de vraag wel, het is soms wat nieuw en onwennig allemaal. Want energetisch…dat is zo’n nieuwe, misschien moeilijke term. Wat is het eigenlijk? Kijk, we hebben allemaal wel eens gehad dat we bezig zijn met iets en plots opkijken en dan merken dat er iemand kijkt naar ons. Recht in ons gezicht. De reden waarom je opkijkt, is omdat je dit gevoeld hebt. Je hebt energetisch iets waargenomen.

In feite wisselen we constant energie uit met elkaar en met onze omgeving, alleen beseffen we het bijna nooit. En toch, een boswandeling doet ons deugd. Bloemen maken ons vrolijk. Boodschappen doen in een drukke winkel maakt ons vermoeid. Sommige mensen geven ons een uitgeput gevoel, bij anderen is het altijd supergezellig. Allemaal energie-uitwisselingen.

Dus de stuntelige vraag van deze morgen? Tsja, ik ben de man eigenlijk dankbaar voor zijn eerlijkheid. Ik had meteen een aanleiding om deze blog te schrijven ;-).

Geplaatst op

Winter!

Winterseizoen, aah, zalig die winterwandelingen, warm ingeduffeld en stevig doorstappend. De vrieskou die je wangen doet tintelen en je neus doet lopen. En je keel doet pijn, je ogen tranen, en je snottert al de godganse dag de ene na de andere zakdoek vol. Gelukkig is je man gespaard gebleven, en kan hij je straks wat soigneren.

Nu je erover nadenkt, het lijkt wel vaker alsof die virussen het alleen op jou gemunt hebben. Als er maar een zuchtje koude wind passeert, heb jij het zitten. Terwijl hij in zijn T-shirt op zijn gemak de auto wast, en nergens last van heeft. Hoe komt dat toch….?

Enkele jaren geleden was het bovenstaande een terugkerend patroon bij ons thuis. Nu ben ik nog altijd wel een koukleum, maar dat ziek zijn? Dat is serieus verminderd.

Wat is er dan gebeurd? Ben ik een soort superwoman geworden die nooit meer ziek kan worden? Heb ik een wonderpil gevonden? Of een geheim kruid uit het regenwoud bemachtigd?

Nee, natuurlijk niet.

Ik heb geleerd dat body en mind samen hangen. Dat er een samenhang is tussen wie ik ben, wat ik doe, en mijn omgeving. Een zeer hechte samenhang, vergelijkbaar met een zeepbel in het badschuim, langs alle kanten verbonden met andere zeepbelletjes. Waarbij alles invloed heeft op alles.

En dus als ik zelf niet ‘juist’ zit, in het verkeerde badschuim zeg maar, ben ik veel vatbaarder voor kwaaltjes en ziektes. Het werk dat ik nu doe is voor mij veel ‘juister’ dan mijn vorige jobs. Ik omring me met andere mensen dan vroeger (vrienden, collega’s,…,) allemaal veel ‘juister’ voor mij. Maar ook kleinere dingen zoals de boeken en tijdschriften die ik lees, de keuze om al dan niet TV te kijken, en meer nog: welke programma’s ik bekijk, de feed op mijn social media accounts,.. allemaal gekozen om mij te voeden, te inspireren, een goed gevoel te geven.
Ook mijn eigen mindset is belangrijk: mijn innerlijke criticus wordt veel vaker dan vroeger het zwijgen opgelegd en ik ben veel milder geworden voor mezelf.

Kortom: ik leef meer mijn eigen leven.

Wees dus alert voor de signalen die je lichaam jou stuurt, en durf te kijken naar het badschuim dat niet helemaal oké is voor jou. Want als je luistert naar de fluisteringen van je lichaam, hoeft het niet te schreeuwen.

Zelf heb ik een behoorlijk lange weg afgelegd, en ooit heeft mijn lichaam ook tegen me moeten schreeuwen. Op mijn weg heb ik verschillende tools geprobeerd en uitgetest. Zodat ik nu als een vrolijk eendje kan rondkijken in mijn badschuim en weten wat werkt voor mij, en wat niet.

Ben je ook zoekend naar meer passend badschuim? Heb je vragen over één of meerdere aspecten van je leven? Wil je verandering hierin, maar weet je nog niet hoe? Of komt het allemaal wat té veel en té snel op je af? Ik kan je hierin begeleiden, en samen met jou de stappen zetten die je nodig hebt om je beter in je vel te voelen.

Geplaatst op

Welke richting ga jij op?

Deze quote kwam ik laatst tegen, en ik vond het zo treffend, dat ik er wat dieper op wil ingaan.

Ook ik heb me jaren suf gepiekerd en in kringetjes gedraaid met mijn gedachten. Had ik maar beter dit gezegd, had ik maar niet op die manier gereageerd, waarom kon die ander niet dit of dat gedaan hebben, was ik maar anders,….

Ik maakte mezelf helemaal zot. Ik was enkel maar het verleden aan het herbeleven, met de focus op wat er verkeerd gelopen was. Ik haalde mezelf naar beneden, was nooit de juiste persoon met de juiste woorden met de juiste daden op de juiste plaats.

Toen ik dat begon in te zien, verminderde die constante stroom van negatieve gedachten in mijn hoofd. Ik had nu wel meer rust en vrede, maar ik analyseerde nog steeds, ik wilde nog steeds begrijpen waarom ik was wie ik was en deed wat ik deed. Inzicht hebben in een situatie, in een karaktertrek hielp me. Dacht ik.

Ik zeg niet dat ik volledig verkeerd redeneerde, maar de focus bleef wel op het verleden liggen. En ja, veel (om niet te zeggen héééél veel) wat in onze kindertijd gebeurt, drukt zijn stempel op ons en vormt ons.

Onze Westerse psychologie is gebaseerd op het achterom kijken en het analyseren. Ook veel therapieën (alternatief of niet) zijn gericht op het herstellen van wat er fout liep in het verleden (en dat verleden kan tot in de baarmoeder teruggaan, en nog eerder).

Maar het blijft achterom kijken, en het zorgt er ook vaak voor dat we in een soort slachtofferrol blijven hangen.

Recent vertelde een leraar me over het beeld van de toekomstige generaties, over hoe wij nu onze verantwoordelijkheid kunnen opnemen om onze rugzak leeg te maken, zodat de toekomstige generaties dit niet meer moeten doen. Ja, het kan zijn dat je moeilijke jeugd hebt gehad, ja, je hebt reeds veel meegemaakt op je levenspad, maar leg de focus op de toekomst, laat wat je doet en zegt geïnspireerd worden door de toekomst. Je laat je als het ware vooruit trekken naar de toekomst.

Want, los van het feit of je nu fysiek kinderen op de wereld gebracht hebt of niet, we zijn allemaal voorouders voor de toekomstige generaties. En voor het welzijn van hen, kunnen we maar beter de best mogelijke versie van onszelf worden.

Ik wens je een schitterende toekomst.

Geplaatst op

Je dagelijks leven als introvert

Hoe overleef je als introvert alle verplichtingen die de maatschappij van je vraagt? Je moet immers verschijnen op de nieuwjaarsreceptie van je werk, een presentatie geven voor je vereniging of een ruimte vol onbekenden binnenstappen. Je kunt een soort rol spelen, een masker van extraversie opzetten. Belangrijk hierbij is dat je weet dat je het doet én dat je ‘hersteltijd’ voor jezelf inbouwt. Zoek een rustige plek om ongestoord te lunchen tussen 2 vergaderingen, in plaats van mee te lunchen met de hele bende. Zelfs korte onderbrekingen zoals naar het toilet gaan en daar 10 minuten blijven kan al veel verschil maken.
Een ander belangrijk aspect is de reden waarom je iets doet. Als je echt begaan bent met het lot van kinderen uit een gezin met armoede (ik zeg zomaar iets) dan zul je het gemakkelijker vinden hierover een presentatie te geven om sponsors aan te trekken dan wanneer je een saaie bedrijfspresentatie moet geven.

Ook in relaties kan de opsplitsing voor spanning zorgen. Opposites attrack, dus ook introverte en extraverte persoonlijkheden zullen zich aangetrokken voelen tot elkaar. Maar tegenovergestelde persoonlijkheden maken ook veel ruzie, juist omdat ze zo verschillend zijn. Het grootste misverstand is dat introverte mensen niet sociaal zijn en extraverte wel.
Ze zijn het beide, maar op een andere manier. Het feit dat je introvert dan wel extravert bent heeft meer invloed op de grootte van je vriendenkring dan op het feit of je een goede vriend bent of niet.

Bij koppels gebeurt vaak het volgende patroon: de introverte persoon snakt naar recupereertijd en begrip van hun partner, terwijl de extraverte partner behoefte heeft aan gezelschap en verontwaardigd is dat derden lijken te profiteren van de ‘beste’ kant van hun partner want zij krijgen enkel de teruggetrokken en stille variant als gezelschap.

Dus hoe omgaan met de verschillende behoefte aan vb. gezelschap van vrienden?
Extraverte personen denken vaak dat boosheid leidt naar opluchting en catharsis: de woede is eruit, het is geventileerd en de lucht klaart op. Introverte personen reageren vaak contraproductief op boosheid, zoals met schuldgevoelens en afwerend gedrag (stiller praten, zwijgen, de kamer verlaten).
Deze dynamiek zorgt natuurlijk voor nog meer afstand.

Woede die leidt naar catharsis blijkt een mythe. Het is beter je boosheid niet toe te laten. De oude wijsheid om tot 10 te tellen helpt echt wel. Het bijkomende advies voor extraverten is : vraag jezelf af of het probleem echt wel zo belangrijk is. Zo niet, loslaten. Zo ja, dan moet dit een neutraal discussiepunt worden. Geen verwijt als in: ‘jij bent asociaal’, maar wel: hoe kunnen we dit aanpakken zodat onze weekends leuk zijn voor ons allebei?

Introverte personen moeten twee dingen leren bij boosheid van een ander: kunnen toegeven aan zichzelf dat ze een fout gemaakt hebben of ongelijk hebben. De wereld vergaat niet daardoor. Daarnaast is het ook goed voor introverte personen om van zich af te bijten, zich te laten horen. Dit is vaak een moeilijke omdat ze een diepgewortelde hekel aan ruzie hebben en vermijdingsgedrag vertonen. Toch is je stem laten horen zeer belangrijk. Een tip: het kan al genoeg zijn om ferm te zeggen: dit vind ik niet goed, hiermee ben ik niet akkoord.

In relaties is het goed om stil te staan wat je de ander te bieden hebt, zodat je altijd een goed zicht hebt op je eigen verdienste in de relatie, of het nu gaat om een liefdes-, vriendschaps- of werkrelatie. Op die manier laat je niet zo snel uit het lood slaan door één of andere opmerking. Introverte mensen kunnen meesurfen op de golf van luchtigheid die een extravert persoon vaak biedt. En extraverte personen kunnen veiligheid ervaren bij een introvert persoon zodat ze een serieus of intiem gesprek kunnen aangaan.

Kinderen

Voor introverte kinderen is één van de beste dingen die je als ouder kunt doen het volgende: oefenen op hun reactie op nieuwe dingen. Introverte kinderen reageren niet alleen op nieuwe mensen, maar ook op nieuwe omgevingen, situaties en gebeurtenissen. De behoedzaamheid van je kind in een onbekende situatie is dus geen onvermogen om contact te leggen. Het heeft meer te maken met nieuwigheid in het algemeen en de mogelijke overprikkeling, dan met angst voor menselijk contact.
De geleidelijke aanpak waarin je kind steeds kleine stapjes neemt om nieuwe dingen tegemoet te treden, zorgt voor succes en zelfvertrouwen. Voorbereiding door polshoogte te nemen op een rustig moment, visualisaties, rollenspel,… het zijn allemaal dingen die je kunt doen om je introvert kind te helpen.

Tijdens zijn schoolperiode leert een kind om sociale contacten aan te knopen, ruzie te maken, emoties te tonen en te begrijpen: kortom om sociaal vaardig te zijn. Introverte kinderen zijn prima in staat hiertoe: hoewel ze vaak maar een paar vriendschappen ontwikkelen (die wel vaak heel sterk zijn). Ze zullen nooit de populaire voortrekker worden aan wiens lippen de hele klas hangt. Maar dat hoeft ook niet. Sociale en emotionele ontwikkeling zorgt voor vriendschap, niet voor populariteit.

Moedig je introvert kind ook aan zich uit te leven in een interesse of hobby naar zijn keuze. Introverte kinderen zijn vaak heel vasthoudend aan hun hobby of passie, extraverte kinderen zijn meer geneigd te hoppen van de ene naar de andere interesse. Hierdoor zijn introverte kinderen in het voordeel, want werkelijke eigenwaarde op latere leeftijd komt voort uit competentie. En hoe meer je oefent, hoe competenter. Een goed ontwikkelde talent of interesse kan op die manier een grote bron van zelfvertrouwen worden voor je kind, ook al voelt het zich soms een buitenbeentje.

Als ouder willen we soms ons kind lid maken van een sportclub of jeugdbeweging, zodat het daar sociale vaardigheden leert. Maar eigenlijk kan een solo activiteit als schilderen, elektronica, modelbouw of schrijven ook leiden naar een club van andere enthousiastelingen.

Zoals uit bovenstaande blijkt, hebben we soms als ouder bepaalde verwachtingen of angsten waardoor we ons kind in een richting duwen. Maar besef dit: uit mythen en sprookjes blijkt steeds opnieuw dat er vele soorten macht in de wereld zijn. Het ene kind krijgt een lichtzwaard, het andere wordt opgeleid tot tovenaar. De kunst is niet om alle verschillende soorten macht te vergaren die er zijn, maar om goed gebruik te maken van de speciale macht die jou vergund is. Introverte mensen krijgen de sleutel aangereikt tot geheime tuinen vol rijkdommen. Dus laat je kind introvert zijn. En sta jezelf dit ook toe.

Ik hoop dat deze informatie jou ook wat kan helpen, bij zelfaanvaarding en bij het besef dat je het recht hebt om jezelf te zijn. Of misschien krijg je een beter begrip voor een collega, een vriend, je partner. Laat het me gerust weten.

Ik heb me gebaseerd op het boek ‘Stil’ van Susan Cain. Je kunt haar TED-talk hier vinden.

Dit is een blog van Ann Nollet – Innerpower
Ik ondersteun mensen die last hebben van stress, angsten en andere blokkades om opnieuw meer rust te ervaren in hun leven.

Ken je mensen voor wie dit artikel interessant kan zijn? Stuur het dan zeker door (waarvoor mijn dank!)

Mijn activiteiten in een notedop:

Energetische behandeling: Access Bars of Reiki, kan al dan niet gekoppeld worden aan een coachinggesprek. Op afspraak.

Latifa meditatie: begeleide meditatie om tot rust te komen en stil te staan bij je eigen drijfveren. Elke 2e donderdag van de maand, eerstvolgende datum: 9 mei

Vrouwencirkel: verbindend samenzijn voor vrouwen, elke 3e dinsdag van de maand, eerstvolgende datum: 21 mei

Vuurritueel – loslaten: ritueel om met een concreet gebaar afscheid te nemen van iets en/of iemand. Elke 4e donderdag van de maand, eerstvolgende datum: 23 mei

Geplaatst op

Is introvert zijn aangeboren?

Doorheen de geschiedenis zijn er zijn veel voorbeelden van introverte en extraverte persoonlijkheden. Mozes was een stotteraar, die zelfs niet zijn eigen schapen hoedde. Hij weigerde in eerste instantie om Gods bevel op te volgen de Joden uit Egypte weg te leiden. Het was pas toen zijn welsprekende broer Aaron erbij gehaald werd, dat hij toestemde.
En wat te denken van het klassieke duo van een strijdende vorst die zich liet bijstaan door zijn priesterlijke raadsheer?
Of Stephen Wozniak, die samen met Steve Jobs Apple Computer oprichtte? Wozniak wordt vaak als de nerd-ziel omschreven terwijl de rol van Steve Jobs algemeen gekend is.

Het is dus geen nieuw fenomeen. Is introversie of extraversie dan aangeboren? Zit het in je genen?

Onderzoek van J. Kagan, een ontwikkelingspsycholoog, stelt van wel. Hij volgde baby’s vanaf 4 maanden tot hun puberteit en kon redelijk nauwkeurig voorspellen wie introvert en wie extravert zou zijn.
Alles heeft te maken met de amygdala, een klein orgaan in het limbisch systeem van de hersenen. Het limbisch systeem is het oudste deel van onze hersenen, we hebben het gemeenschappelijk met zoogdieren en reptielen. Het wordt soms het emotionele brein genoemd en ondersteunt veel basisinstincten zoals honger, voortplantingsdrift en angst.
Je kunt de amygdala vergelijken met een emotioneel schakelbord. Het ontvangt informatie van de zintuigen en geeft aan de hersenen en het zenuwstelsel door hoe er moet gereageerd worden: vechten of vluchten.

In het onderzoek van Kagan werden baby’s geconfronteerd met ‘nieuwe ervaringen’, zoals geluidsopnames, kleurrijke mobiles, ze roken de geur van alcohol op wattenstaafjes. Het bleek dat hoe beweeglijker gereageerd werd op de nieuwe prikkels (huilen, wild zwaaien met armen en benen), hoe meer kans de baby zou uitgroeien tot een introvert persoon. Dat lijkt contra-intuïtief, waarom zou een actieve baby uitgroeien tot een introverte tiener en volwassene, terwijl de rustige baby een populaire extravert kan worden? De amygdala is het antwoord. Hoe meer de amygdala geprikkeld wordt, hoe sterker de baby reageert en hoe meer kans de kinderen later behoedzaam zijn bij nieuwe mensen en nieuwe situaties. Rustige baby’s bleven rustig omdat hun zenuwstelsel niet zo geprikkeld werd, niet omdat ze introverten in spé zijn.

Is de conclusie dan dat eens introvert altijd introvert? Je temperament is inderdaad grotendeels aangeboren, maar ik hou van de elastiekjes-theorie. Die theorie zegt dat we elastiekjes in rust zijn. We zijn elastisch en kunnen onszelf oprekken, maar niet oneindig. Zo zal je vrije wil je helpen om als introvert een cursus ‘openbaar spreken’ te volgen zodat je leert je vlotter uit de slag te trekken bij een presentatie op het werk. Maar je genen, je hersenen en je zenuwstelsel blijven behouden. Sergio Herman zal nooit Sergio Quisquater worden, hoe hard hij ook aan zijn sociale vaardigheden oefent. En Sergio Quisquater zal nooit Sergio Herman worden, hoe lang hij ook in zijn eentje aan het fornuis gaat staan.

Het lijkt erop dat extraversie niet alleen een ideaalbeeld is, maar ook genetisch vastligt. Zijn introverte personen dan gedoemd tot uitsterven? Het blijkt dat ook veel (om niet te zeggen alle) diersoorten snelle en trage persoonlijkheden kennen.  Zogenaamde ‘verlegen’ dieren gaan minder vaak en minder ver op onderzoek uit, waardoor ze energie besparen. Ze blijven vaker in de betrekkelijke veiligheid van de zijlijn. De ‘moedige’ dieren zijn nieuwsgieriger, worden hierdoor gemakkelijk slachtoffer van roofdieren, maar overleven ook vaker als het voedsel schaars is en ze meer risico’s moeten nemen om te overleven.

Dit wordt de compromis-evolutietheorie genoemd en werd vastgesteld bij verschillende soorten dieren, van baarzen over guppy’s tot koolmezen en antilopes.

Er is dus een biologische en evolutionaire verklaring voor de twee temperamenten. Het verhoogt de kansen op overleving als soort. In tijden van schaarste overleven de durvers en de zoekers, in tijden van overvloed verspillen de bedachtzamen geen energie aan uiterlijk vertoon, en nemen ze geen nodeloos risico.

Bovendien zorgt het ook voor een sociaal evenwicht. Als we allemaal strijdende vorsten waren, zou onze soort niet lang overleven. Maar ook niet als we allemaal denkers waren die liever alleen en rustig in onze toren filosofeerden. Om nog maar te zwijgen hoe eenzijdig het leven zou zijn met maar één soort.

Dit is een blog van Ann Nollet – Innerpower
Ik ondersteun mensen die last hebben van stress, angsten en andere blokkades om opnieuw meer rust te ervaren in hun leven.

Ken je mensen voor wie dit artikel interessant kan zijn? Stuur het dan zeker door (waarvoor mijn dank!)

Mijn activiteiten in een notedop:

Energetische behandeling: Access Bars of Reiki, kan al dan niet gekoppeld worden aan een coachinggesprek. Op afspraak.

Latifa meditatie: begeleide meditatie om tot rust te komen en stil te staan bij je eigen drijfveren. Elke 2e donderdag van de maand, eerstvolgende datum: 9 mei

Vrouwencirkel: verbindend samenzijn voor vrouwen, elke 3e dinsdag van de maand, eerstvolgende datum: 21 mei

Vuurritueel – loslaten: ritueel om met een concreet gebaar afscheid te nemen van iets en/of iemand. Elke 4e donderdag van de maand, eerstvolgende datum: 23 mei

Geplaatst op

The club of introverts

Was jij ook een kind dat het leuker vond om heelder dagen boeken te lezen, dan om lid te worden van een jeugdbeweging?  Werk je liever in een stil en rustig bureau dan met meerdere collega’s in dezelfde ruimte? Heb je geen hopen vrienden, maar voer je liever diepgaande gesprekken met de paar vrienden die je wel hebt?

Welcome to the club, zou ik zeggen. Het is nog niet zo lang dat ik mezelf aanvaard zoals ik ben. Dat ik weet dat ik geen tafeldanser ben, en dat dat oké is. Dat ik vaak afwachtend ben in een nieuwe groep mensen. Dat ik goed ben in onderzoeken en analyseren, en hierdoor ongebruikelijke visies of verrassende standpunten kan innemen. En dat dat allemaal helemaal oké is.

Het besef is er wel al langer, maar de aanvaarding is nog redelijk recent, want we leven in een maatschappij die succes gelijk stelt aan extravert-zijn. Je moet een vlotte verkoper zijn van jezelf tijdens sollicitatiegesprekken, op feestjes glimlachend en vlot grapjes en anekdotes uit je mouw schudden, een plezante tafelgenoot zijn tijdens verplichte bedrijfsetentjes. We kijken op naar mensen die zich schitterend in hun vel voelen, of ze nu een speech geven voor 100 man of thuis in hun zetel hangen.

Dat extraverte ideaal in onze maatschappij komt tot uiting op veel vlakken. Het begint al in school, met het vele groepswerk, waar tafels in clusters opgesteld staan (en niet meer in rijen), met weinig tijd voor individueel werk en vaak nog minder ruimte voor geconcentreerd doorwerken.
Dezelfde trend zien we ook in bedrijven, waar landschapsbureaus staan, waar om de haverklap vergaderd moet worden (om nog maar te zwijgen van de brainstormsessies) en teamwerk centraal staat.
Ook in TV-programma’s zien als hoofdrolspelers geen gewone mensen meer, het zijn allemaal populaire ‘popsterren’. Zelfs in ‘big bang theory’ de comedy show die specifiek over wetenschappers gaat, lijken de hoofdrolspelers altijd in elkaars gezelschap te zijn en de ene grappige uitspraak na de andere te doen
Door de komst van sociale media moeten beroepen die traditioneel als ‘eenzame’ beroepen beschouwd werden, zoals: schrijvers, kunstenaars, wetenschappers,… zich uitgebreid en veelvuldig profileren.

Daarom kun je als introvert persoon heel snel het gevoel krijgen dat er iets mis is met jou, dat je maar een tweederangs burger bent, het kneusje van de klas, iemand die altijd als laatste gekozen wordt, een te mijden persoon wegens te saai, te braaf, te stil, te verlegen.

Maar wist je dat minstens 1 op 3 personen introvert is (sommige spreken over 1 op 2 personen). Dus als je zelf geen introvert bent, dan ben je waarschijnlijk ouder, collega of partner van een introvert persoon. Lijken deze cijfers overdreven? Bedenk dan dat veel introverten zich veel extraverter voordoen dan ze vaak willen, gewoon om ‘mee’ te kunnen.  Straffer nog, we zijn het ons ook niet altijd bewust, het extraverte ideaalbeeld is alomtegenwoordig  en wordt ons vaak van kleinsaf opgedrongen. Denk maar aan die duwtjes in je rug als kind om toch maar te gaan meespelen, of nog later de dooddoener ‘wees gewoon wat assertiever’.

Misschien is het leuk om eens stil te staan bij wat onze wereld niet zou kennen als we allemaal extravert waren?

  • Wet van de zwaartekracht (I. Newton)
  • Relativiteitstheorie (A. Einstein)
  • De Nocturnes (F. Chopin)
  • 1984 en Animal Farm (G. Orwell)
  • Schindler’s List en E.T. (S. Spielberg)
  • Harry Potter (J.K. Rowling)
  • Google (L. Page)

Akkoord, niet alles is even zwaarwichtig als de relativiteitstheorie, maar dat hoeft ook niet. Niet elke extravert wordt trouwens ook president van Amerika.
Wist je trouwens dat deze mensen zichzelf als introvert beschouwen: David Bowie, Lionel Messie, Tom Hanks, Angela Merkel, Aung San Suu Kyi, Kofi Annan,…  Introvert zijn betekent dus niet persé dat je altijd achteraan in een hoekje blijft staan.

Maar wanneer ben je nu introvert? Een informeel testje: antwoord met juist of onjuist. Kies het antwoord dat meestal op jou van toepassing is.

  1. Ik verkies tweegesprekken boven groepsactiviteiten
  2. Ik druk mezelf vaak liever schriftelijk uit
  3. Ik vind het prettig om alleen te zijn
  4. Ik lijk minder te geven om rijkdom, bekendheid en status dan mijn generatiegenoten
  5. Ik houd niet van kletsen, maar praat graag diepgaand over onderwerpen die ik belangrijk vind
  6. Ik krijg vaak te horen dat ik goed kan luisteren
  7. Ik neem niet vaak grote risico’s
  8. Ik hou van werk dat me de kans geeft om ‘erin te duiken’ met weinig onderbrekingen
  9. Ik vier mijn verjaardag bij voorkeur ‘en petit comité’: met enkele goede vrienden of familieleden
  10. Mensen zeggen vaak dat ik vriendelijk of hoffelijk ben
  11. Ik toon of bespreek mijn werk liever niet als het nog niet af is
  12. Ik kan slecht tegen ruzie
  13. Ik functioneer het best als ik zelfstandig kan werken
  14. Ik denk vaak na voordat ik iets zeg
  15. Ik voel me helemaal leeg als ik op stap ben geweest, zelfs als het leuk was
  16. Bellers laat ik vaak de voicemail inspreken
  17. Als ik mag kiezen, verkies ik een weekend helemaal niets doen boven een te vol gepland weekend
  18. Ik hou niet van multitasken
  19. Ik kan me gemakkelijk concentreren
  20. Als lesvorm geef ik de voorkeur aan hoorcolleges boven werkgroepen.

Hoe vaker je ‘juist’ hebt geantwoord, hoe introverter je bent.
Hopelijk geeft deze test je geen reden tot wanhoop, maar misschien is het toch een eye-opener of een bevestiging.

Wat is nu juist het verschil tussen introvert en extravert? Kort gezegd gaat het om de hoeveelheid externe prikkeling die mensen nodig hebben om optimaal te functioneren. Het belangrijkste woord in deze zin is ‘optimaal’.  Introverte mensen voelen zich goed bij een diepgaand gesprek met een glas wijn, terwijl een extravert zijn vrije avond op een luid feestje met veel volk doorbrengt. Wil dat zeggen dat de introvert geen luide feestjes aankan? Natuurlijk wel, maar zich optimaal voelen doet hij niet.

Veel introverte personen zijn ook hoogsensitief. Dat wil zeggen dat je meer dan gemiddeld overdonderd kunnen worden door een prachtig kunstwerk, een vriendelijk gebaar, een mooie formulering. Je wordt ook sneller dan gemiddeld misselijk van geweld en lelijkheid en je hebt waarschijnlijk een zeer sterk geweten.
70% van alle hoogsensitieve personen zijn introvert.

Om af te sluiten nog eentje die ik wil inkaderen: er is ook nog een andere benaming voor introverte personen: denkers.

Volgende week deel 2 van deze mini-reeks over introversie.

Dit is een blog van Ann Nollet – Innerpower
Ik ondersteun mensen die last hebben van stress, angsten en andere blokkades om opnieuw meer rust te ervaren in hun leven.

Ken je mensen voor wie dit artikel interessant kan zijn? Stuur het dan zeker door (waarvoor mijn dank!)

Mijn activiteiten in een notedop:

Energetische behandeling: Access Bars of Reiki, kan al dan niet gekoppeld worden aan een coachinggesprek. Op afspraak.

Latifa meditatie: begeleide meditatie om tot rust te komen en stil te staan bij je eigen drijfveren. Elke 2e donderdag van de maand, eerstvolgende datum: 9 mei

Vrouwencirkel: verbindend samenzijn voor vrouwen, elke 3e dinsdag van de maand, eerstvolgende datum: 21 mei

Vuurritueel – loslaten: ritueel om met een concreet gebaar afscheid te nemen van iets en/of iemand. Elke 4e donderdag van de maand, eerstvolgende datum: 23 mei

Geplaatst op

Wat is een healing?

Healing does not mean the damage never existed.
It means the damage no longer controls your life.

Als ik vertel dat ik energetische behandelingen geef, krijg ik wel eens de vraag: maar wat is dat dan, een healing?

Healing is natuurlijk een Engels woord. Het Nederlandse ‘heling’ klinkt verouderd, middeleeuws bijna.

Het belangrijkste in een healing is voor mij: aandacht. Er is aandacht voor jou als mens. Met je rugzak vol ervaringen (blije en minder blije), ideeën, overtuigingen, maar meestal voller met vragen, twijfels, problemen, grotere of kleinere trauma’s kwetsuren, littekens.

Niet dat we altijd veel praten tijdens een sessie, of dat ik eerst een beeld moet hebben van het hoe en waarom en wat is eerst gebeurd, en wat daarna. Of laat staan, een grondige analyse van oorzaak en gevolg. Nee, de aandacht die je krijgt tijdens een healing is een vorm die we niet vaak meer hebben voor elkaar. De niet-verbale variant. Tuurlijk kan er gepraat worden, en kan het helpen om je hart te luchten. Maar voor mij ligt de kern in de onvoorwaardelijke aandacht die via onze lichamen communiceert.

Wanneer je een uurtje op een behandeltafel ligt en bereid bent om te ontvangen, voel je de zachte aanrakingen van handen, de energie (die sommige voelen als tintelingen, kriebels of prikkels). Hierdoor geef je je lichaam de kans om zichzelf terug op te laden, op adem, in evenwicht en in harmonie te komen. Het lichaam is tot veel meer in staat dan we beseffen.
En de healer ‘geeft’ eigenlijk geen healing, een healer laat een proces toe. Iets wat je lichaam zelf kan en doet, als het de ruimte krijgt. En daar knelt het vaak in onze maatschappij. We moeten zoveel, en liefst zo snel mogelijk, dat ons lichaam geen kans meer krijgt om te herstellen en uitgeput raakt.

Wil jij ook ervaren hoe het is om een healing te ontvangen? Wil jij ook je lichaam oplaadtijd schenken? Klik hier voor meer info of contacteer mij via innerpower.ann @gmail.com of 0472/972 966